Category Archives: LP Challenge

LP Challenge: Babasahin

Simula nung ako ay bata pa lamang ay nakahiligan ko na ang mag basa. Oo, simula sa mga Nancy Drew, Hardy Boys, Sweet valley High, Emilio Buto (Mills and Boon) hanggang sa mga Daniel Bakal (Daniel Steel) at iba pang Romance novels. Hanggang ngayon ay kinagigiliwan ko pa rin mag basa. Tulad ng Happy Rotter (este, Harry Potter) na akda ni J.K. Rowling at ng mga akda nila Dan Brown, John Grisham, James Patterson. Kasama na rin si Mary Clark Higgins. Pinag daanan ko din namang basahin ang mga bigating sina Leo Tolstoi, Anna K., At mga akda ni Jane Austen. Namuti ang bawat hibla ng mga buhok ko jan… kasi kinakailangan kong basahin para sa eskwela ang mga yan.

Ngayon naman, namumutla naman ang wallet ko, kasi ang mamahal na ng mga babasahin Ingles dito sa Alemanya. Mabuti nalang at doon sa dati kong pinag ta trabahuhan ay nakaka deilihensiya ako ng mga librong itinatapon na dahil hindi nabebenta. Mga top seller din naman sana, kaya lang bihira lang ang namimili ng English books nila. Kaya kesa gumastos sila sa pag mail nila ng sangkatutak ng libro, ay tinatapon nalang nila ito. Yun nga lang hubad sa likod ang mga binabasa ko kasi ang back cover ay tinatastas nila para isauli sa publishing house. Okay lang din. Ang mahalag ay libro ito at higit sa lahat, nakukuha ko pang ipagpatuloy ang kinagisnan kong “hobby” ang pag babasa.

Nitong mga huling buwan, mas napapabilis ang pag tapos kong basahin ang isang libro dahil sa trabaho ko ngayon, may time ako mag basa. Pwedeng-pwede kami magbasa ng libro, huwag lang newspaper, magazine, or tablet. Bawal mag internet for personal use at bawal din mag telebabad. Kaya nag stock ako ng maraming libro. Tuwing may pagkakataon na makapag uwi ako ulit ng mga patapon na libro ay gina-grab ko. Madalas isang malaking shopping bag na puno ng libro ang nai uuwi ko. Oo, natatapos ko naman silang basahin. Pag tapos na ako ay pinamimigay ko na din sa mga interesado o kaya ay dinadala ko sa Brussels para naman sa mga kapatid ko. Sila din ay mahilig mag basa. Talagang nasa lahi na rin ata namin yun. O di kaya ay sa pagpapalaki sa amin ng aking mga auntie at Lola. Naalala ko pa, palitan kami ng librong binabasa. My Lola used to bring lots of books at home. Borrowed books lang from the library at sa book-swapping stores sa manila. Mabibili mo ang libro ng 2,50 pesos pataas, depende sa author at kung bago pa ito. Pagkatapos mong basahin pwede mo itong i swap for other books at same price or lower. Unahan kami ng pili kung ano ang gusto naming basahin at pagkatapos ay nagpapalitan naman kami. Kinagagalitan ang pinaka matagal matapos mag basa. Kasi, gusto pa namin itong i swap for other books nga. Maganda ang kinagisnan naming magkakapatid na hobby. At masaya ako na hanggang ngayon ay nagagawa ko pa ito. Thank goodness, libre na ang mga libro ko.

LP Challenge: MADAMI / PLENTY

Madami, madami ako nakita clouds playing on the mountains noong papunta kami sa Banaue…ang ganda! Parang napaka habang cotton candy. Para din siyang bula (foam) ng alon na naglalaro sa may tabing dagat…

LP entry - dugtong

LP Challenge: Dugtong/Kabit


LP entry - dugtong
Nagawa ko na (SANA) ito nung bata pa ako sa Pilipinas. Wall climbing ang tawag dito. Minsan dinala kami ng mga kapatid ko at mga pinsan ng Tita namin sa Manila Zoo. Meron daw rock climbing dun. Dapat ay ma experience namin ito. Sumama naman ako, kasi naisip ko, maisusuot ko ang bago kong damit na pinadala ng Tatay ko mula sa Okinawa, Japan. Oo, proud ako noon na nag ja Japan ang Tatay ko, hehehe. Kaya lang teka, lumalayo ako sa thema.

So ayun nga. Nag rock climbing… sila na lang! Kasi naka dress ako at ayoko naman umakyat sa rock na yun at baka masilipan lang ako nung mga nasa baba… hahaha. Blah blah, blah!

In short, I almost knew how to do this then ;).

Anyway, I did it this time with my niece at Centerpack in Belgium. Akala ko, madali lang ito. The purpose is to reach the top by stepping on the protruded rocks on the wall. The rocks come in different shapes, size and color. Each color has a certain level of difficulty. But the real hard part is to get to the top by stepping or using only one same color of rocks from below going up. So, if you decide to start on the red rocks, then you must try to only use the same color of rocks all the way till you reach the top.

As I started, akala ko, easy…. “sisiw” (chicken) lang. Boy was I wrong! Of course the easy level is okay. No sweat at all… but start on the middle level, and then you really start sweating.

Basahan

Kodakan na naman, kasi po it’s again LP time!

Basahan. Noong nasa Pilipinas pa ako, ayaw na ayaw ko humawak ng basahan. Hindi ko alam kung bakit, pero basta ayoko lang (period!) Okay, kumikiyeme lang ako. Alam ko kung bakit. Ang ginagawa kasi sa amin noon na basahan ay mga pinag lumaan o butas-butas na kamiseta, medyas o kaya brief ni kuya hahaha!

Kaloka diva! Bakit pa nga naman bibili ng extra para lang pamunas sa sahig, sa sapatos o sa kusina? Sayang lang ang pera. Pero, natutuwa naman ako sa mga tagpi-tagping basahan na nabibili sa mga palengke at sa kalsada. Yung ginagamit ng mga tsuper ng jeepney pamunas sa jeep nila at kung pinag papawisan habang nagma-maneho, ay pwede na ring pamunas sa pawis nila… hehehe.

Kung dating mukhang gusgosin ang basahan, ngayon naman ay mukhang fes towel ang basahan. Pang sahig man o pang countertops at bintana. Yes, extra ang pang bintana. Kasing mahal ng 3 kilong bigas ang basahang pang bintana nila dito. At pinaka mura na yan ha! Sinubukan kong mag padala nito sa Pilipinas. Naisip ko lang, dapat sana yun na din ang gamitin dun sa balay sa paranaque. Pero ayun, nung umuwi ako, naka tupi pa rin na maayos ang basahan. Wala ni isang nagamit. Para yatang gustong ipa gamit sa bisita pag nag hilamos sila… hahaha. Kaloka talaga!

Di po ba, uso na rin ang “wet wipes” as pamunas sa mga tokador o sa kusina. Yung isang kakilala ko, nag uwi nito sa Pilipinas. Para nga naman sosyal, (hahaha) naka wet wipes sa kusina nila kahit na wala koryente sa baryo nila. Ayun, nung nakita ng Nanay niya yung isang supot ng tisyu na medyo mabasa-basa ay isa-isa niya itong sinabit sa sampayan para po patuyuin! Hahahaha…

Yan, istoryang basahan lang po… pamunas sa sahig, pang linis sa kusina o kaya pang shine sa sapatos. Ang basahan – ika nga all around na gamit sa bahay, sa sasakyan at sa pawis ng tsuper ng sasakyan!

GULONG

Nakahalungkat ako sa aming baol ng litrato ng aking pamangkin na si Duday… nung bagong dating palang siya sa Brussels, Belgium. Medyo hindi masyadong maganda ang quality ng litrato dahil kuha pa ito gamit ang aming antigong Canon Photoshop (ata). HIndi ko na rin talaga matandaan, hehehe. Talagang ganun na katagal, ahemmm!

Pero, teka ang thema ngayong Linggong ito sa LP ay “gulong”. Paikot-ikot at pagulong-gulong. Maraming gamit ang gulong…hindi lang pang sasakyan, kundi pwedeng salbabida, pwedeng laruan tulad nitong nakasabit sa poste na sinasakyan ng pamangkin ko. At ang pinaka hindi ko makalimutan, sa atin noon sa Pilipinas, yung gulong ng bisekleta na tinutulak ng kahoy ng mga bata para pagulungin sa kalsada. Habulan kaming lahat sa lumang gulong ng bisekleta. Pag tumumba na, iba naman ang tutulak padaosdos sa kalsada. Tuwang-tuwa na ako noon sa larong iyon. Iniiyakan ko nga iyon pag hindi ako naka tulak sa gulong. Ang tuwa ko noon hindi maiku-kompara sa aliw ko ngayon habang nag wi WII ako, hehehe.

Ito siya noon at ngayon:

img_3442
img_3654
img_3659
100_5091
100_5120

[Show as slideshow]

Naisip ko lang, ganoon na ako katanda. Naman kasi ang aking pamangkin ngayon ay dalagang-dalaga na. At noong pinakita ko sa kanya ang mga lumang litrato niya sa palaruan na ito, nahihiya na siya… aba, aba, aba! Akala niya ata wala akong pang blackmail sa kanya pagtanda niya.

LP Challenge: Inumin (Drinks)

img_0531-1024x681
img_0532-1024x680
img_0535-1024x681

[Show as slideshow]

Hindi naman talaga ako umiinom ng tubig…. alak lang! Joke lang po.

Sa totoo lang, dati akong tumadera. Nung panahon nag iingay pa ako palagi. Pero ngayon kasi nanahimik na ang beauty ko, hehehe. Eto, tripping lang, sa isang tabi, pa yosi-yosi… (*wink*), tahimik na nga kasi diba?

Pero, kahit di ako madalas tumoma may mga naka stock naman ako sa bahay just in case, may maligaw dito sa bukid namin. At eto naman ang ilan sa mga koleksiyon ko. Lika, toma muna tayo!

LP Challenge “Malaki” – BiG

Ako ay isang palitaw! Malaking palitaw. Palitaw kasi, isa siya sa mga paborito kong Pinoy merienda. Pero palitaw din, kasi ako ay pasulpot-sulpot lang dito sa blog ko at lalong lalo na dito sa pag po post ng LP challenge entries. Marami akong pwedeng gamiting excuse pero hindi na muna. Tama na yung talagang PALITAW AKO.

Pero, sa Linggong ito, eto na ang LP Challenge entry ko na MALAKI….
MALAKIng butas sa isang building dito sa Frankfurt city… ang tawag nila sa shopping gallery na ito ay ZEIL.. pronounced ZAYL.

Hindi lang yn ang malaki kong entry, hehehe. Siyempre ang aking mga pinaka mamahal na mga Orchids din ay ipagmamalaki ko ulit. Dahil namulaklak na naman ito ng napaka lalaki. Actually, hindi sila nawawalan ng bulaklak pero minsan maliliit lang ang bloom nila. This time, higante na naman ulit… yeheyyy!

To see photos best, click on “Show picture list“… and then click on “View picture lens“.

zeil1
img_0033small
img_0034small
img_0036small
img_0037small

[Show as slideshow]
Cable car

Piraso (Part of)

Hello everyone… here’s my LP challenge weekly entry:

Cable car

It’s the end part of the cable car that my friends and I took in San Francisco June last year. I caught it just when it was turned around getting prepared for the next batch of tourists… yep, our group!

Happy weekend to all!

My very late park entry….

This park looks empty on a very warm sunny day. Well, I was there on a weekday. People are either at work or in school. There were some old folks enjoying the park though. I like parks. I like to sit on a bench and read a book. I also enjoy observing the birds dropping by every now and then hoping for a crumb or some seeds. Or watch a family or two enjoying a nice day together. Heck, I also like to walk around whole park. I used to do that before back when I was still in Bruxelles. I used to walk through one specific park, Bois dela Cambre for some hours. But I don’t like parks when it is just overflowing with people. Anti-social am I not. I just don’t like the boisterous drinking crowd and then once they get drunk, start pestering the other park-goers. Just that.

Freestyle…

Akala ko meaning the band, pero tungkol sa piktyurs ito…kaya Freestyle na lang sana sa swimming, kaso di naman ako marunong lumangoy, kaya, kahit anong litrato nalang ang ipo post ko…hehehe.

Obvious ba? Mukhang nagiging favorite subject ko siya… ang Ulap. Kuha ito sa Italy, nung nilibot namin ng asawa ko ang Kastel Sardo sa Sardinia, Italy. May mga kasunod pa itong formation ng ulap na kinunan ko, pero baka maging boring para sa iba, kaya, sinamahan ko nalang ng litrato sa paligid na Old Castle. (Sorry po hindi White Castle Whiskey picture with me riding on a white horse. Siguro, pag kasing seksi na ako ni Roxanne Guinoo, hehehe).




Salamin sa Mata

LP Challenge for the week: Anteojos, specs, eyeglasses…salamin sa mata.

I am attracted to slim, elongated eye glasses. Shades for the sun, or prescription ones for the eyes. My very first shade against the sun was one half frame Ray-Ban pilot eyeglasses. I loved it. At the time it came, I still couldn’t afford. I was still working at the Duty Free Philippines then, so I asked one Store manager if they could reserve one for me. My Manager, although jokingly, told me that it was not necessary. I should just get something else, because the shades was simply too small for my wide eyes. “Huwag yan,” he said. “Hindi naman kayang takpan ang talukap ng mata mo niyan!” I shrugged him off and put the glasses to a corner in one of the storage cupboards. It stayed there for a while, until I could finally afford to pay for it. I used the eyeshades for a while until one relative finally convinced me to part with it. “Siya naman ang nakinabang kahit hindi din kayang takpan ang talukap ng mata niya nung shades ko…hahaha!”

From then on, I made it a point to look for the right shades for me. Optimal size and darkness of the tint on the glasses. But every now and then I still get the wrong ones. But I still enjoy using them. Who cares? I like it so I use it. “Nasa nagdadala naman yan, diba?”

Some years back, I was ordered by my eye doctor to get myself eyeglasses. I was starting to use the reading glasses which was not actually helping my eyesight. On the contrary. She checked my eyes and ordered me to go the the eye shop to get the right ones for my eyes. I did, it has the right lenses, but again, I was attracted to the elongated, thin frames. I ended up getting three, two as reserves. The one from Elle was my favorite. White and yellow combination of frame color, very chic and very feminine. I always get compliments when I use it. Apparently, though it is too thin for my face, it still looks good on me. Or maybe the people are just being friendly? Well, I used it for a while, until I finally lost it. Or so I thought. Then just when I was cleaning my cupboards last week, I found it again.. Yehey!

The one from Carerra, I gave my sister. (Now you know why I had to have two reserves!) She needed a good frame for her eyeglasses. She liked it so I gave it away. I just told her I wanted the lenses back. She can get it swapped with the lenses made for her eyesight specifically. She promised she would send them back to me. The one that I got from Agnès, is very sentimental for me. I bought it with Mamang. We went to a shop together to order her eyeglasses and she saw that other one which she immediately said was suited for me. I bought it, with no second thoughts about it. Not even the purple color prevented me from buying it, haha…so lame! It’s the only one left with me now. I already had the lenses changed since then.

With regards to shades though, I learned to get the huge ones now. I had one from Gucci, that my colleague from work loved so much. NOPE! I definitely did not just give it away to her. I still have it in my cupboard earning dust, hahaha. The other one for daily use, is from Guess.

ITIM

Ang LP challenge para sa Linggong ito ay Itim. Bakit ang anino itim? Bakit hindi siya puti o kaya ay makulay tulad ng dilaw, orange o kaya berde? Ito ba ang nagpapahiwatig nang itim na budhi ng tao? Pilit man itong itinatago o kaya ay kinukulong sa ating sariling kalooban, lumalabas pa rin ito. Pero hindi ibig sabihin lahat ng tao ay masama, dahil ang anino ng lahat ay itim. Ang ibig sabihin lang nito, bawat isa sa atin, may kasamaan sa kalooban. Yun nga lang, sa iba ang kasamaang ito ang nangingibabaw. Karamihan naman sa tao ay ang kabutihan ng sarili ang lumalabas na pangunahing pag uugali at hindi ang kaitiman ng budhi na natural na kasama sa ating pagkatao.

Okay, opinyon ko lang po ito.

Happy LP week po sa inyo!

MALAMBOT (Soft)

LP Challenge: MALAMBOT


Clouds… a wide spread of softness in the sky. If snow has been a wonder for me since I arrived  Europe 15 years ago, clouds has amazed me all my life.

I remember way back when I was just a child, I used to play this game with my sibs… where we would stand very still under the full moonlight and then look up to the sky and try to read the images that we see from the formation of the clouds. Try it, it really is great!

One would see an animal; a lion perhaps or dragon. Sometimes one can picture a flower, a face…yes, the face of Jesus sometimes. I am not saying that we where seeing a holy vision. Call it the crazy imagination of a child, pure and without malice or vested interests. The face would just come out.

The last time I did this kind of thing was way back in 1998, in Brussels. One night, hubby, and I we were enjoying a bottle of our favorite white wine out in our garden. I told him the story of what I used to do as a child, doing cloud reading. I encouraged him to do it. He did, but declared he wasn’t seeing anything. He even said, maybe it was the effect of the wine on my head, typical! (hehehe).

Anyway, I don’t get to do that anymore. But each time I get on an airplane, I always prefer to sit by the window so that I could at least enjoy staring at the clouds. Oh, and yes, I still do wonder if it is indeed possible to sit on the clouds like the angels in those storybooks that I read as a child.

Malamig (Cold)

LP Challenge: MALAMIG

I think this has been the coldest winter I’ve ever experienced here in Germany. Just looking at the eaves of the houses makes me afraid to stand right below it. The icicles could be really dangerous when it falls on a person. Tsk, tsk…deadly weapon, dear!

We went to visit my in-laws and what met us was the roads were all covered with snow 10 meters high. Okay, I may sound exaggerating, but when we shoveled the snow to clear the path right in front of the garage door, it really piled up to as high as a normal car. My tiny Ford Fiesta would be covered totally. Had to search for a higher place where I could park it since the garage was already occupied by the car of my in-laws.